Э.Бүжинлхам: Уучлаарай хайр минь
Уучлаарай хайр минь, 
Цор ганц солонгын туяат минь 
Урд шөнө би бороонд, 
Чамд хадгалсан уруулаа өгчихлөө 
Чиний минь хүрэх гээд, 
Хүрч чадаагүй байсан хацрын минь гэгээг 
Чийгт борооны дусал, 
Үүлсийн бүрэнхийтэй цуг 
Шөнөжин сүүдэрлэж хонолоо...

Гав ганцхан минь, чамайг би яг өнөөдөр л 
Гарт минь гав гинжээ зүүж, зүрхтэйгээ холбоно гэж
Тэсэн ядаж, би нүцгэн моддын дор 
Тэнгэрийн нулимстай цуг чамайг харуулдан зогссон 

Гэтэл тэр бороо надад ухаангүй дурлачихаад
Гэнэн инээмсэглэл, чиний зүрхний тамгыг надаас арилгаж
Энгэрт минь, чиний хамгийн дуртай 
Өөрийнхөө үнэрийг шингээхэд нь ч 
Ингээд л борооны үнэртэй болчихвол, 
Чамайгаа яг ирнэ дээ гэж би бодсон... 

Үүр цайтал, чамайг хүлээн би бороонд үнсүүлээгүй 
Үсний ширхэг бүрт минь тэр нэр өгсөн ч 
Дуслаараа титэм хэлхэж зүүлгэсэн ч 
Духан дээрээ үнсүүлээгүй, гэзгээ би задгайлаагүй... 

Үнэнч салхи л надад чамайг 
Өөр бүсгүйн цээжинд 
Солонгын өнгөөрөө 
Үнсэлтийнхээ хээг 
Зураглан буйг чинь л хэлмэгц
Өглөө болоход л би борооны гэргий болчихсон 
Өглөө болмогц л би борооны гэргий болчихсон.